Afscheid van de blog: bye bye Bombay hello Belgium

Dankjewel om onze verhalen te volgen. We gaan helaas morgen naar huis dus ons avontuur zit erop! Tot in België!

We zochten een mooi afscheidsliedje om deze blog te sluiten.  Na lang brainstormen zijn er verschillende uitgekomen:

The Letter van the box tops: ‘Give me a ticket to an airplane, ain’t got time to take a fast train.’

Home again van Michael Kiwanuka: ‘Home again, one day I know, I come home again’

Homecoming van kanye west: ‘ Do you think about me now and then? Cause I’m coming home again’

Coming Home  van Diddy: ‘Coming home, coming home, let the world that I’m coming home’

Back to life van Soul to Soul: ‘Back to life, back to reality’

Save tonight van Eagle-eye-cherry: ‘Save tonight fight the break of dawn, come tomorrow, tomorrow I’ll be gone’

We kunnen geen beslissing nemen… Dus wat denken jullie? 

De laatste weetjes

1. De slums bevatten huizen van wel 4 verdiepingen hoog. Er zijn geen trappen aanwezig, maar alles gebeurd via een ladder.
2. Na bijna 3 maand hier te wonen, blijven onze Indische vrienden taxi’s voor ons regelen wanneer we met hun weggaan. Het is allemaal zeer vriendelijk, maar ze vergeten dat wij eigenlijk veel meer alleen de taxi nemen.
3. Opnieuw een  homeparty gedaan! Het was in het beachhouse van een van de rijkere vrienden. Zijn buitenverblijfje waar hij 2x in een jaar naartoe komt. Wel mooi en het was super gezellig!
4. Blauwe taxi’s hebben airconditioning. Het kost wel een beetje meer.
5. We moeten nu volledig voor ons eigen eten zorgen. De kok die kwam wanneer de studenten hier nog waren, kookt niet meer voor ons. We bestellen nu iedere avond eten bij een oud vrouwtje in een appartement aan de andere kant van de straat. ’s Morgens is er nog niet veel verandert: toastjes met eens een yoghurtje of cornflakes. Over de middag maken we toastjes met kaas of croque monsieurs. We hebben voldoende rijst binnen.
6. De handloom Exposition met stoffen materialen is ondertussen vervangen. Het zijn nu vooral potten, beelden, huishoudelijke zaken, … Ook heel mooie meubels en tuinmeubels. We zouden alles willen meenemen om onze huisjes ermee in te richten.
7. In mumbai heb je verschillende transporten: taxi, rikshaw en tamtam ( een driewieler met motorische aandrijver waarbij er 4 mensen meekunnen waarbij de banken naar elkaar gericht zijn.
8. In Delhi heb je ook verschillende transporten. Een taxi, een rikshaw wordt een auto genoemd, een tamtam noemen ze een tooktook en rikshaw voor hun is een fiets waarbij ze 2 tot 3 personen kunnen vervoeren.
9. Eline heeft buikpijn en kan niets meer doen uit miserie
10. Laurence heeft 5dagen constipatie gehad en nu al 2 dagen de diarree, olé! Hopelijk is het over als we naar huis gaan!
11. We hebben allemaal teveel bagage mee. Dit wordt bijbetalen… Eline is de winnares, want ze heeft nog gerief meegegeven met haar broer aan de papa van haar liefje. Daarna Laurence met 8kg overgewicht en Astrid heeft 2kg erover.
12. Henna zetten en laten zetten is leuk!
13. We hebben afscheid moeten nemen  van Lena en haar familie en schattige nanatje (mama van Leena) moest wenen. Bijgevolg Eline en Laurence ook. Zucht…
14. Er zaten vuile beesten in onze hotelkamer. We hebben nog niet uitgezocht wat het was. Maar het was een mengeling van: krekel, sprinkhaan, mot, vlieg, … We hebben er veel platgeslaan en aan de mieren gevoederd. Dan heeft Astrid zitten bestuderen hoe ze naar het nestje gebracht werden en hoe het werd opgegeten. Er bestaat zelfs een film van. Het duurde 2min om een halve meter het beestje te vervoeren.
15. Astrid is een professional in het zetten van henna. De resultaten kan je vanaf morgen zien! Supermooi!
16. Eline haar enkels waren olifantenpoten van de warmte. Ze waren enorm opgezwollen!
17. Alles wat we bezocht hebben in Delhi of agra had een grote emotionele waarde voor de grootmoeder. Ze heeft ons ook veel verhalen over alles kunnen vertellen.
18. We moesten onze schoenen vaak uitdoen zoals in moskees en graftombes.
19. Laurence is een geboren blogschrijfster. 

Agra

Na een lange avondrit die 6u duurde kwamen we uiteindelijk om 2u ’s nachts aan in Agra. Het was een bewogen rit. We hebben een ezel aangereden die uit het niets overstak. De auto heeft een schade aan zijn lichten. Tijdens of net na de aanraking was de auto aan het wankelen. Gelukkig hadden we een ervaren chauffeur mee die het stuur goed onder controle had.

We hadden een korte nacht en moesten om 7u opnieuw opstaan om de Taj mahal te bezoeken. De taj mahal was prachtig. Het is gebouwd voor de vrouw van de Shah Jahan. Het was zijn 3^de vrouw. Zij kreeg de Taj mahal omdat ze hem 14 kinderen geschonken heeft. De andere 2 kregen een kleine graftombe naast de taj mahal omdat zij hem geen kinderen gaven.  Er waren 3 grote mooie ingangen voor de bezoekers die uitliepen op een koertje waar de grootste ingang was naar de taj mahal. We kregen een gids mee die eigenlijk niet goed Engels kon praten, alleen Astrid kon zijn taaltje omcijferen. We hebben een fotoshoot gehouden met de taj mahal op de achtergrond die mooie resultaten opleverde. Voordat we de Taj Mahal binnen mochten, moesten de Indiërs hun schoenen uitdoen en de buitenlanders kregen schoenhoesjes om aan te doen. Gelukkig want de grond was opnieuw zeer warm. Al het goud en de edelstenen van de Taj Mahal is doorheen de geschiedenis gestolen. Het werd vervangen door gewoon steen. De muren waren bekrast met namen en boodschappen. De blankenvloek is hier vergaan. De mensen waren vriendelijk en Laurence kreeg zelfs een complimentje van een 14jarig meisje. Ook zijn we andere Belgen tegengekomen.

Nadat we de taj mahal bezocht hebben deden we een middagdutje omdat het te warm werd en we een slaapje nodig hadden. Na ons middagdutje zijn we het Rode Fort van Agra gaan bezoeken. Hier werd Shah Jahan opgesloten door zijn oudste zoon die wou regeren. Hij had een kamer met het uitzicht op de Taj Mahal. Er werd een diamant in zijn raam gestoken zodat hij het vergroot kon bekijken. Het was er rustig en zeer mooi. Ook vol geschiedenis. Er was een man de eekhoorntjes aan het eten geven op een bankje. We gingen ernaartoe en mochten hem helpen. De eekhoorntjes kwamen de kruimeltjes uit onze hand eten. Leuk gevoel!

Op weg naar het hotel zijn we gestopt aan een shoppingmall voor Lena. Op de terugweg hiervan naar het hotel, hebben we een ongewoon transportmiddel gebruikt. Namelijk een kamelenritje! We kregen een lift van 2 kamelen tot aan ons hotel. Astrid en Ayan (de jongste zoon van Lena) zaten op de kleinste kameel. Jonathan, Eline en Laurence zaten op de grootste kameel. Eline kon niet stoppen van te lachen door alles wat er gebeurde. We konen amper bewegen en werden tegen elkaar geduwd. Wanneer de kameel pauzeerde vielen we een beetje schuin. De kameel wilde bladeren van de bomen eten waardoor hij met ons tegen een elektrische hoogspanningskabel liep. Gelukkig zaten we in India waardoor deze kabel niet werkte. Het afstappen was een hele klus, maar we zijn veilig en wel toegekomen. 

Dehli

Eenmaal aangekomen in Delhi voelden we direct de drukkende warmte van 40graden en stond ons een lange dag voor de boeg. We hadden enige moeilijkheden om Lena terug te vinden in de luchthaven. Wij kwam uit de Domestic arrivals en Lena stond ons op te wachten buiten aan de International arrivals. Ze dacht dat we zo’n vlucht hadden. We hebben de metro moeten nemen naar het centrum. Deze metro was zeer leeg, er zat bijna geen volk op. Totdat we moesten overstappen om naar ons hotel te gaan. Het zat bomvol.

Ons hotel was gelegen in pahar ganj market. Dit is een zeer bekende straat vol marktkraampjes en hotels. Er waren veel andere toeristen en superveel leuke winkeltjes.

Om al de bezienswaardigheden te bezoeken hadden we samen met de familie van Lena een busje gehuurd. We hadden genoeg plaats en het was makkelijk om zo overal naartoe te gaan. Het eerste dat we bezochten was het graf van Gandhi. Het was in een zeer groot mooi park waar we voor het eerst zoveel eekhoorntjes zagen. Ook de eerste bus Engelse toeristen kwam te voorschijn, met andere woorden de witte kousen en sandalen kwamen tevoorschijn. Naast het graf stond een eeuwige vlam.

Hierna zijn we naar Humayun’s Tomb gegaan. Dit was een graftombe van de Mughal Keizer Humayun. De graftombe werd gebouwd in opdracht van Humayun’s eerste vrouw.  De graftombe van de keizer wordt omgeven door een heel grote tuin. Daar konden we verschillende fonteinen en aangelegde watervalletjes bezichtigen. Ook was er een grote ingangsgebouw en andere gebouwen voor familieleden van hem. Toen Eline en Laurence binnen in de graftombe waren, was astrid nergens meer te bespeuren. Na even zoeken vonden we haar terug in de tuin. Ze had haar handjes verfrist in het fonteintjes. Op een bepaald moment draaiden we ons om en op het gras zat een arend. Hij vloog omhoog laag boven ons en hij vloog weg.

Vervolgens hebben we de Lotus bezocht. Dit is een moderne tempel waarin alle godsdiensten welkom zijn. Het was in de vorm van een bloem en was omringd door fonteintjes, die zeer aanlokkelijk waren om erin te springen. In de tempel moest het stil zijn, maar er was heel veel lawaai. Kinderen die weenden, iemand die iets liet vallen, volwassenen die babbelden, gsm’s die afhingen, … Ook vloog er een vogel rond. Het was er wel verrassend fris. Helaas was dit het begin van mannen en zelfs vrouwen die foto’s van ons trokken. Niet omdat supermooie fotomodellen zijn, maar omdat we blank zijn. Dit noemen we de blankenvloek.

De vierde stop was Qutab Minar. Dit is een zeer grote pilaar die ietswat scheef gebouwd is. Hier staan we op veel foto’s van vreemden. Ze vroegen het allemaal zeer vriendelijk, dus het was moeilijk om af te slaan. Helaas waren er ook nog die ‘zeer subtiel’ foto’s van ons trokken. Soms zwaaiden we ze weg, maar dan werden we achtervolgd tot ze een foto hadden = de blankenvloek. We hebben er een boom ontdekt vol met papegaaien. Zelfs moederpapegaaitjes die de kleintjes eten gaven in hun nestje.  Eline en jonathan hebben een fotoshoot gekregen van een bewaker, gelukkig met het fototoestel van jonathan. Laurence en Astrid hebben in 10min alles bezocht omdat we te weinig tijd hadden, maar wat blijkt dat we pas een half uur later vertrokken zijn. Naast de pilaar stond er een zeer kleine pilaar. Mensen namen hier ook veel foto’s van. Wij vonden dit raar omdat er een 100x grotere naast stond, maar blijkbaar was het een pilaar in een soort metaal dat nooit roest.

Als laatste hebben we de gateway van India gezien. We hebben het niet bezocht omdat het gesloten was voor de veiligheid. Er is onlangs een poging tot aanslag geweest, waardoor het nu niet voor publiek openstaat. Er stond een brandende vlam onder om de soldaten te herdenken. Aan de overkant was er een markt waar we pani puri hebben gegeten. Voor ons was het de zoete versie en voor lena’s familie de pikante versie. We hebben dit ook eens geproefd, maar snel terug een zoete gegeten om de pikantheid weg te werken. Hierna was het tijd om uitgeteld op ons bed te ploffen.

De volgende dag werden we aangeraden om een lange broek aan te trekken om in de moskee te mogen die we die dag gingen bezoeken. Eerst zijn we het rode fort gaan bezoeken. Dit was een zeer mooi fort vol historie en mooie verhalen. Er was veel volk die het bezocht, dit heeft ervoor gezorgd dat we er niet van hebben genoten. Want de blankenvloek was een enorme vloek. We konden bijna nergens lopen zonder dat iemand foto’s van ons trok. Op een bepaald moment konden we zelfs nergens kijken zonder in een camera te kijken. Nadeem (een familielid die mee was) heeft bijna ruzie gemaakt met anderen omdat het erover was. Hierdoor werden we even met rust gelaten en hadden we ook een publiek. Maar na 5min was het alweer over. Eline heeft haar broer gebruikt als man zodat ze minder last gevallen werd en dit heeft geholpen. Niet veel later hebben de anderen zich erbij gevoegd. Hij had een harem.

Na het rode fort zijn we gaan eten in een klein gezellig restaurantje vlakbij de Friday Mosque of Jama Masjid. Er aten heel veel andere blanken, dus we werden gerustgesteld dat onze maag het aan ging kunnen. Toen we vol zaten van het lekkere eten zijn we de moskee gaan bezoeken. Aan de ingang werden we tegengehouden dat we geen foto’s mochten nemen, behalve als we 300roepies betaalden. We moesten onze schoenen uitdoen en we merkten onmiddellijk dat de grond heel warm had. Gelukkig waren er matten waar we konden oplopen. In het midden was er fonteintje waar de mensen hun niet bedekte plaatsen reinigden voordat ze de moskee binnengaan. We wandelen op ons gemakje rond langs alle ingangen totdat Eline werd tegengehouden door een man die niet kon spreken maar haar bleef duwen. Hij maakte rare gebaren en duwde haar weg. Na lang vragen wat er was en waarom hij dat deed kwam er een andere man. Blijkbaar moest ze meer kleren aandoen. We hadden alle drie een lange broek aan en onze sjaal op onze schouders en hoofd, enkel onze armen waren semi onbedekt. In de eerste ingang was dit geen probleem en andere toeristen liepen binnen de tempel zelf met schouders bloot. Helaas maakten ze hier veel drama rond. Je kon een lange jurk huren aan de gate, maar we wilden niet betalen. De familie die mee was begon met hun te discussiëren dat het belachelijk was omdat anderen er erger rondliepen. Dus besloten we om weg te gaan. Aan dezelfde gate was een moslim aan het roken en vertelde een lokale gids dat zijn toeristen ook steeds een jurk moesten aandoen, ookal waren ze bijna volledig bedekt. Ze noemen dit pure geldklopperij.  Na deze gebeurtenis zijn we naar het hotel gegaan om ons bagage te maken om naar Agra te vertrekken.